Healthcamp.

Voor veel mensen is India toch vooral een land van de grote steden. Het land van New Delhi, Mumbai, Kolkotta, Chenai, Hyderabad en Bangalore. Het is waar, er zijn veel grote steden in India met vaak meer dan vijf miljoen inwoners. Maar je zou het haast niet denken, India is in de eerste plaats een plattelands-land. Het merendeel van de bevolking woont nog steeds op het platteland. Enkele honderduizenden dorpen op dat onmoemlijk grote platteland. Vaak niet groter dan een paar duizend inwoners. En anders dan de nieuwsberichten en de films doen geloven, speelt het leven van de meeste Indiers zich af in een van die vele, vele kleine dorpen. Men zegt wel eens, dat het ware hart van India daar klopt.Op een dag gingen we naar een van die dorpen. Een hele karevaan van een stuk of drie, vier auto's. We reden in zuidelijke richting, naar de grens met Tamil Nadu. Daar zouden we een "General Health Camp" houden. Een soort medische check-up, maar dan voor iedereen. De dag was in het betreffende dorp al lang van te voren aangekondigd; ook analfabeten zouden er van vernomen moeten hebben. Met medische team bestond uit enkele verpleegkundigen, een arts en wat ondersteunend personeel. En ik mocht mee. We passeerden enkele keren de kronkelende grens tussen Andrah Pradesh en Tamil Nadu en na een uurtje rijden waren we er. Van veraf waren de spandoeken waarop de medische dag werden aangekondigd in kleurige, kronkelende letters al te zien. Ik ging met de arts mee. Hij was een al wat oudere grote en statige man met een Brahmaans voorkomen. Praten deed hij nauwelijks. Alleen zijn ogen waren voortdurend bezig en soms vertrok er een spier in zijn gezicht. De spreekkamer was zonder enige twijfel de grootste ruimte van het dorp. Een bureau met stoelen aan de ene kant en verder een lange ruimte, die bij ons binnenkomen al gevuld was met enkele tientallen mensen, vooral vrouwen in hun kleurigste sari's. --------------------